بیش از ١٤ ماه از آغاز خیزش سراسری مردم ایران در واکنش به رفتار جمهوری اﺳﻠﺎمی در جریان برگزاری دهمین انتخابات ریاست جمهوری ﻣﻰگذرد و در این ماهﻫﺎ، جنبش سبز ایران با همهٔ فشارها و کمبودﻫﺎ توانسته است اندیشهﻫﺎ و گرایشﻫﺎی گوناگون را زیر سایهٔ هدف یگانهﺍی با یکدیگر همراه و هماهنگ گرداند و نقش برجستهﺍی در راه آزادی کشور ایفا نماید. امّا جنبش سبز در کنار روزهای سرنوشتﺳﺎز و شکوهمندی که آفریده، گاه نیز با برنامهﺭیزی و تصمیمﮔﻴﺮیﻫﺎی نادرست مواجه بوده است و این تصمیمﮔﻴﺮیﻫﺎ سبب شدهﺍند که جنبش نتواند آنگونه که باید و شاید، از توان و گنجایش خود بهره بگیرد. اکنون در آستانهٔ روز قدس باید بتوانیم با بررسی جنبهﻫﺎی نادرست این تصمیمﻫﺎ، درسﻫﺎی گذشته را به کار بندیم و از تکرار خطاها در آینده جلوگیری نماییم. در این نوشتار بر آن هستیم تا رفتار جنبش سبز در روز ٢٢ بهمن ١٣٨٨ را مورد بازنگری کوتاه قرار دهیم و علّت ناکارآمدی روش "اسب تروا در میدان آزادی" را جویا شویم.
به دنبال قیام خونین عاشورا و کشتار مردم بیگناه به دست نیروی انتظامی جمهوری اﺳﻠﺎمی و نیروهای مقاومت بسیج، کودتاگران که سراسیمه در جستجوی راهکاری بودند تا بتوانند ننگ شکست و خون شهروندان را از دامان خود بزدایند، بر آبروی خدا و حسين بن علي عليه ﺍﻟﺴﻠﺎم سرمایهﮔﺬاری نمودند و با راهﺍندازی جنگ رسانهﺍی، در صدد برآمدند تا هواداران خود را از سراسر کشور به تهران بکشانند و با خیمهﺷﺐبازی در میدان ﺍﻧﻘﻠﺎب اﺳﻠﺎمی، آب رفته را به جوی بازگردانند. امّا بعد از همهٔ این داد و فریادها، رفته رفته سالروزی دیگر نزدیک ﻣﻰشد و امید ﻣﻰرفت جنبش سبز ایران با حضور گستردهٔ خود در تظاهرات ٢٢ بهمن ١٣٨٨ نشان دهد که در برابر هشدارهای نخﻧﻤﺎی سران کودتا و جیرهﺧﻮارانشان، هراس به خود راه ﻧﻤﻰدهد و برای نیل به هدفﻫﺎیش، دست از کوشش و مبارزه بر نخواهد داشت. جنبش سبز برای شرکت در این تظاهرات، از روش "اسب تروا در میدان آزادی" که از سوی سیّد ابراهیم نبوی ارائه شده بود، الگو گرفت. بر اساس این روش، هواداران جنبش باید بدون نشانﻫﺎی سبز، خود را به میدان آزادی ﻣﻰرساندند و در برابر سخنرانان، نشان سبز خود را آشکار ﻣﻰنمودند و شعارهایشان را سر ﻣﻰدادند. امّا این روش کارساز نیفتاد و جمهوری ﺍﺳﻠﺎمی توانست از شب گذشته، هواداران و نیروهای خود را به میدان آزادی برساند و آنجا را در دست بگیرد (بیشتر بخوانید). یک اشتباه آنجا بود که سبزها تنها در این اندیشه بودند که خود را به میدان آزادی برسانند و بدین ترتیب، زمان را از دست دادند. گویا از یاد برده بودند که جنبش برای اعتراض به خیابان آمده است و میدان آزادی، یک وسیله بیش نیست. شماری از سبزها هم که توانستند خود را به میدان آزادی برسانند، کاری از دستشان بر نیامد و "اسب تروا" در میان هزاران نیروی سرکوبﮔﺮ و سازمانﻳﺎفته گرفتار شد. روش "اسب تروا" باید راهکارهای جایگزین را نیز ارائه ﻣﻰداد. اشتباه دیگر، آن بود که سبزها نظارهﮔﺮ بودند تا دیگری آغازگر باشد و خودشان دنبالهﺭو باشند. باید بیاموزیم که خودمان آغازگر باشیم و دیگران را با خود همراه سازیم. اگر همه با هم بخواهیم دنبالهﺭوی دیگران باشیم و خود را به «آمادهﺧﻮری» عادت دهیم، جنبش ﻧﻤﻰتواند به راه خود ادامه دهد. تکﺗﮏ ما رهبران جنبش هستیم و باید به نوبهٔ خود، جنبش را در دست بگیریم. اگر همه بخواهند نگاه امیدشان را به دیگران بدوزند، کاری از پیش نخواهیم برد و شکست ما فرا خواهد رسید.
روز قدس، ٩ روز دیگر فرا ﻣﻰرسد و باید درسﻫﺎی گذشته را در این روز سرلوحهٔ رفتارمان قرار دهیم. نباید عملکرد آشفتهٔ جنبش سبز در روز ٢٢ بهمن ١٣٨٨، در روز قدس امسال نیز تکرار شود.
به امید پیروزی ...
حسام س.
تهران، ٣ شهریور ١٣٨٩
0 دیدگاه:
ارسال یک نظر